Hoe is posttraumatische stressstoornis ontstaan bij mij?

In maart 2014 kreeg ik het vreselijk nieuws te horen in mijn leven.

Ik bezocht de gynaecoloog voor mijn jaarlijkse reguliere uitstrijkje, toen zij de afwijkende cellen ontdekte. Na een onderzoek bleek het een voorstadium van baarmoederhalskanker te zijn.

Ik was nog heel erg jong, mid 20’s.
Ik stond er alleen voor, maar het leven ging verder.
Mijn relatie ging in dat zelfde jaar stuk.

De stress was niet meer uit te houden en werd verwezen naar een psycholoog.
Een paar maanden later kreeg ik een verkering met een jonge heer die ik al bijna mijn hele leven kende (achteraf gezien dacht ik toch aan het welbekende gezegde: je leert iemand pas beter kennen als je samen met de persoon woont).
Ik raakte kort daarna gelijk in de verwachting, maar al heel gauw waren de happy momenten alweer voorbij.
Mijn zoontje werd bij 6 maanden geboren en overleed de volgende dag.
Iets dat je niemand toewenst.
Na het overlijden van mijn zoon bleek mijn ex-partner zich ook bezig te hebben gehouden met dames buiten onze relatie.

Mijn wereld stortte neer.
Ik raakte verslaafd aan de drank en het nachtleven.
Ik voelde mij eenzaam en kreeg stress en paniekaanvallen.
Emotioneel niet stabiel en nam de blaam op mezelf.
Het leven had geen zin.
All the “what if’s” kwamen in mij op.

Ik werd geconfronteerd met het zogeheten posttraumatische stresstoornis (PTSS) en raakte ook nog ongepland zwanger.
Het was absoluut geen makkelijke periode.

Wat is posttraumatische stresstoornis (PTSS)?

Posttraumatische stressstoornis is een psychische aandoening die kan ontstaan na het meemaken van schokkende, traumatische ervaringen.

Wat zijn de symptomen?

Mensen met PTSS herleven de traumatische gebeurtenis(sen) middels herinneringen, zoals nachtmerries en flashbacks. Vaak genoeg proberen zulke mensen gebeurtenissen, herinneringen, gedachten of gevoelens die samenhangen met de trauma te vermijden.

Zulke mensen kunnen ook negatieve veranderingen hebben en stemmingen.

Enkele voorbeelden daarvan zijn: negatieve overtuigingen over zichzelf, anderen of de wereld, maar ook over de oorzaak van de traumatische gebeurtenis.

Ook kunnen er voortdurende negatieve emoties op treden.

Enkele daarvan zijn: angst, boosheid, schaamte en schuldgevoel en kunnen positieve emoties minder goed ervaren, zulke mensen ervaren vaak ook een verminderde belangstelling voor dingen die zij vroeger belangrijk vonden.

Hoe kun je zulke mensen herkennen?

Zij uiten vaak overmatige schrikreacties of waakzaamheid, slaapproblemen, concentratieproblemen, prikkelbaar of zelfdestructief gedrag.

Gevolgen:

De symptomen van PTSS kunnen het dagelijks functioneren ernstig verstoren, wat gevolgen heeft voor het sociale leven, studie of werk.

PTSS gaat vaak samen met depressie, angststoornissen en verslaving.
Het is daarom belangrijk om snel mogelijk hulp te zoeken tot het ernst toeneemt.

Enkele tips hoe om te gaan:

• Vertel iemand, praat erover en blijf erover praten.
• Vertel over je angst en wat het met je leven doet.
• Zoek hulp. Ga samen met je partner of familielid naar de huisarts.
• Ga bewegen. Beweging zorgt ervoor dat je bijvoorbeeld beter slaapt.
• Ga naar buiten. Buiten zijn is goed voor iedereens geestelijke gezondheid.
• Eet gezond en leef gezond
• Huilen! Huilen lucht op en huilen mag. Daardoor ontstaat er vaak ook ruimte om anders te kijken naar een stressstoornis en een stap vooruit te maken van de stressstoornis.

Tips voor partner, vrienden of familie met iemand die lijdt aan een stressstoornis:

• Als partner, vriend of familie kun je een steun en toeverlaat zijn voor de ander.
• Neem het probleem serieus, ook als er geen logische reden voor is. Probeer dus niet door logisch te redeneren de ander te tonen dat iets niet kan. Degene met een stressstoornis weet ook niet waar de stress vandaan komt, maar heeft wel degelijk last van.
• Kijk uit met goedbedoelde adviezen omdat de adviezen niet aansluiten op de belevingswereld van iemand met een stressstoornis en dit kan ervoor zorgen dat zo iemand niet meer over de stressstoornis wilt praten.
• Vraag de ander als je wat zou kunnen doen waar die behoefte aan heeft.
• Probeer de symptomen te herkennen en probeer de persoon te laten ontspannen zodat de aanval minder wordt.

Weet je, wij vragen er niet om, maar elk mens is anders en elk mens heeft een ander manier van kijken naar het leven en een ander manier van problemen oplossen.
Niet een ieder is emotioneel even sterk.
So please don’t judge others.

Als mens weet je niet waarmee de ander zit of wat er allemaal omgaat in hun hoofd.
Biedt daarom de nodige steun of een shoulder to lean or cry on, maar houd afstand als je weet dat je niets zinnigs te zeggen hebt.

Als jij te maken hebt met het posttraumatische stressstoornis, just take one step at a time. You will heal, you will get there and be your old self again.

Stay strong

Love,
Janine